Ik melde mij ziek op het werk. Had de week ervoor een ingreep ondergaan in het ziekenhuis en dacht dat het door de narcose zou komen. Maar de klachten werden zo erg dat ik na nog een week helemaal niets meer kon. De paniek sloeg toe. De huisarts kon niets voor me doen want ook het bloedbeeld liet geen afwijkingen zien. Misschien was het allemaal teveel geweest de afgelopen jaren en moest ik maar eens wat rustiger aandoen. Ik besloot een bril te laten aanmeten. Wie weet zou mij dat helpen om letterlijk meer zicht te krijgen en dat rare gevoel in mijn hoofd te laten verdwijnen. Niets was minder waar. Ik had continu het gevoel of ik op een schommelende boot stond en mij aan alles vast moest houden. Je gaat lezen op internet wat het zou kunnen zijn en bracht mij op het idee om magnesium te gaan slikken. De verkoopster in de winkel tipte mij op een orthomoleculair arts met wie zij goede ervaringen had. Bij het eerste consult was het al het vermoeden dat het de ziekte van Lyme kon zijn. De test in Nederland was echter negatief maar daarna een tweede poging in Duitsland bevestigde weldegelijk dat ik de ziekte had. Ik had immers een half jaar ervoor een teek opgelopen op de heide. Ik ben daarmee naar het ziekenhuis gegaan vanwege een blauwe plek op de plaats waar de teek had gezeten. Daar vertelde de arts mij dat het echt een duidelijke ring moest zijn en dat ik mij zelf een blauwe plek had bezorgd door de teek er te hard te hebben uitgetrokken. Ik kreeg geen antibiotica mee en werd na een half jaar heel erg ziek. Ondanks dat de orthomoleculaire arts mij goed op weg heeft geholpen bleven mijn klachten aanwezig en helaas viel ik voor de tweede maal uit op het werk.

En toen gebeurde er iets moois. Ik kreeg van mijn vriend de Telegraaf in handen op zaterdag 11 april 2015 met het verhaal van Tessa met als titel ‘tobben door teek’. Het was immers de week van de Lyme en er was landelijke aandacht voor de ziekte. Tessa schreef “Het was een lange weg maar ik kan eindelijk weer genieten van het leven”. Ik dacht meteen die moet ik bellen! Haar ervaringen kwamen zo overeen.

En zo kwam ik terecht bij de zelfhulpgroep Lyme. Met de enorme deskundigheid en ervaring van Erik Noteboom zijn ze samen een geweldig team. Het komt erop neer dat je de schade aan de organen gaat repareren door zelfbehandeling. En dat doe je met behulp van de Bionic 880 gecombineerd met de door Erik Noteboom ontwikkelde LTN-4 systeem en BTN-2 de-blokkade apparaat. In een vertrouwde prettige omgeving ga je zelf aan de slag en middels gesprekken met elkaar en met Erik en Tessa kom je tot steeds meer inzicht wat de ziekte met je doet en hoe het zou kunnen komen dat juist jou dit overkomt.

Eind april 2015 was mijn eerste zelfhulpbehandeling. Ik stond er wat sceptisch tegenover en krijg nu vaak van Tessa en Erik terug hoe mijn houding is veranderd. Met andere woorden; je hebt het zelf niet eens door hoe je overkomt op anderen als je gefrustreerd bent over de ziekte die je hebt. Het enige wat ik altijd heb gedacht is dat ik er mee door moet gaan en er is geen weg meer terug want niemand kan iets voor mij doen. En zo is het nog steeds. Het is nu september 2016. Ik ben 1,5 jaar eerst wekelijks en nu tweewekelijks mijzelf gaan behandelen met bioresonantie en fotonen. En het resultaat is ernaar. Mijn klachten zijn enorm afgenomen en merk dat als ik goed voor mijzelf zorg ik een nog beter resultaat kan bereiken.

Ik zou iedereen willen aanraden om zich eens te verdiepen in bioresonantie en fotonen of eens een advies in te winnen bij Erik en Tessa. Het helpt echt!

Engelien