Ervaring Naim Abed
Lyme Borrelia Zelfhulpgroep Nederland
Het zelfgenezings-succes van

Naim Abed

Zolang ik me kan herinneren voelde ik mij anders dan anderen. Ik had altijd wel last van iets en hoe ouder ik werd des te duidelijker het werd dat ik niet meer mee kwam.
Niet qua groei, niet qua gewicht, maar ook niet met leuke dingen doen. Leuke dingen waren niet leuk, ik werd overal ziek van en ging mij steeds meer terugtrekken in mijn eigen wereld. Een wereld van pijn, angst en veel stress, want meedraaien met het gewone leven kostte mij enorm veel moeite. Op den duur zoveel moeite dat ik me geen raad meer wist.
Vanaf dat ik 3-4 jaar ben wisten mijn ouders ook dat er iets mis was. Zij bezochten vele artsen en therapeuten, gingen ziekenhuis in en uit, maar niemand kon vertellen wat er met mij aan de hand was. Dat mijn lichaam onder spanning stond was wel duidelijk. Zelf dachten mijn ouders aan Lyme, maar dit werd in het ziekenhuis getest toen ik 8 was. Het was geen Lyme en zo tastten wij weer in het duister. Intussen werd ik onzeker, want hoe kon het zijn dat ik me zo ontzettend naar voelde terwijl er eigenlijk niets aan de hand was?

Per toeval ontdekten wij dat ik wel degelijk de ziekte van Lyme had

Net voordat ik 12 jaar werd, in december 2017 werd het leven mij te veel, ik kon niet meer. De zoektocht ging gelukkig wel door en per toeval ontdekten wij via een bioresonantie therapeut dat ik wel degelijk de ziekte van Lyme had. En een heleboel co-infecties. Ik was opgelucht, eindelijk was duidelijk dat mijn ellende een oorsprong had en dat hier iets aan gedaan kon worden. Meteen voelde ik dat de bioresonantie veel impact had op mijn lichaam. Na een aantal behandelingen gingen we op zoek naar een arts die officieel de diagnose kon stellen, want inmiddels was naar school gaan niet haalbaar meer. Ik deed bloedonderzoek en kreeg een diagnose en was inmiddels gestopt met de behandelingen bij de bioresonantie therapeut.

Omdat het aan leek te slaan wilde ik verder met de bioresonantie behandelingen. Mijn ouders hebben heel internet afgezocht en toen mijn moeder de verhalen van Erik en Tessa las barstte ze in tranen uit en vertelde mij dat wij naar Amstelveen zouden gaan. Deze mensen begrepen mijn gevecht, mijn verdriet en frustratie en die van mijn ouders zei ze. De dag dat ze Tessa sprak was ze zo blij dat iemand haar begreep en maakte direct een afspraak. Zo gezegd zo gedaan. De eerste keer dat ik naar Amstelveen kwam had ik overal moeite mee. Met lopen, met denken, met eten, met slapen. Ik had heel veel last van ernstige spiertrekkingen. Ik woog met mijn 12 jaar nog geen 26 kilo. Mijn lichaam was zo vermoeid, ik kon mijn eigen jas niet uittrekken.

Wij werden zo fijn opgevangen door Tessa en Erik! Wij bleven maar vragen stellen en praten, want wat is het fijn om na meer dan 10 jaar met mensen te praten die hetzelfde hebben ervaren.

Nu, anderhalf jaar later, ben ik een ander mens geworden! Het leven is leefbaar, ik doe bijna weer volledig mee! Misschien ben ik wat klein en wat dun (maar inmiddels wel de 30 kilo gepasseerd!) voor mijn leeftijd en iets sneller moe. Maar ik ben mezelf geworden, ik wist niet wie ik was. Dat weet ik nu wel. Ik ben een jongen die compleet gaat herstellen van Lyme, die met plezier en energie het leven tegemoet gaat. Iemand die weet hoe zwaar een strijd kan zijn, maar hier van geleerd heeft. Ik ben een doorzetter.

Op de groep praat ik met groepsgenoten. Al ben ik pas 14 jaar, ik tel mee en wij huilen, lachen en strijden samen. Deze omgeving heeft mij zelfvertrouwen gegeven en mij geholpen vertrouwen in mijn lichaam te krijgen. De zware start van mijn leven heeft mij gevormd en ik zie mijn struggle als een ervaring die mij rijker gemaakt heeft. Ik heb mensen ontmoet die ik nooit ontmoet zou hebben, ik ben op plekken geweest waar ik anders nooit geweest zou zijn.

Vanuit de grond van mijn hart: bedankt Tessa en Erik, jullie zijn helden!
Ervaringsverhalen
Share by: