Na mijn uitval in 2011 besefte ik dat ik al sinds 2003 aan het vechten was tegen allerhande kwalen en vermoeidheid maar dit schreef ik toe aan stress op het werk, druk met twee kleine jongens in huis, een griepje…. En een energieke, dynamische, mama die blijft maar doorgaan tot de laatste snik..;-(

De eerste diagnose in 2011 was burn-out, ik ben in therapie gegaan en heb een mindfullness cursus gevolgd, dit was allemaal interessant maar ik werd niet beter, integendeel ik werd alsmaar zieker. Toen kreeg ik de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) en was ik nog verder weg van huis. In België werd CVS niet herkent en ik werd van het kastje naar de muur gestuurd.

Gedurende 2 jaar heb ik therapie gevolgt, magnesium infusen gekregen, naar verschillende universitaire ziekenhuizen bij meerdere internisten en andere specialisten geweest.  Allen bevestigden ze de diagnose CVS en vertelden er gelijk bij dat ze me niet konden helpen. Ondertussen werd ik alsmaar zieker. In mijn derde jaar werkonbekwaamheid ben ik bij een orthomoneculaire arts terecht gekomen, gedurende 10 maand heb ik karrenvrachten supplementen genomen en ben ik sterk op mijn voeding gaan letten. Maar helaas zonder enige verbetering.

Toen op een dag een familielid vroeg of ik ooit was getest op lyme. Onbegrijpelijk maar waar, geen enkele van de specialisten die ik de voorbije jaren had gezien heeft er aan gedacht dit te testen.
Ik heb toen mijn bloed laten testen in het Infectolab in Duitsland en daaruit bleek dat ik lyme had, grote vreugde alom want eindelijk wist ik wat er met mij aan de hand was en kon ik aan een juiste behandeling beginnen. De euforie was vlug over toen ik mij begon te informeren omtrent de behandeling van chronische lyme.

In België wordt gewoon ontkent dat chronische lyme bestaat! Ik was terug bij af.
Dr De Meirleer behandelt lyme patiënten met oa maandenlange antibiotica kuren maar gezien mijn lichaam al zoveel had doorstaan, wou ik niet aan een dergelijke kuur beginnen.

Tot ik bij een andere dokter terecht kwam die een natuurlijke antibiotica voorstelde, Argentyn of colloidaal zilver.
Ik heb gedurende 11 maand deze natuurlijke antibiotica genomen, er was beterschap maar na 11 maand had ik verwacht minstens 50% hersteld te zijn en dat was niet het geval. En ik had er bovendien parasieten, schimmels en candida aan over gehouden.

Toen hoorde ik van een Nederlandse vriendin dat haar vriendin Tessa een gelijkaardige lijdensweg had afgelegd en uiteindelijk door zelfgenezing beter is en samenwerkt met Erik Noteboom. Ik had de nodige vragen rond de, voor mij en België, onbekende (zelfhulp)behandeling en bovendien moest ik hiervoor elke week van Antwerpen naar Amsterdam, maar gezien de, voor mij betrouwbare, bron van deze informatie heb ik het er toch op gewaagt om naar Lyme (Borrelia) Zelfhulpgroep Nederland te stappen.

Nu 30 weken later ben ik ongelooflijk vooruit gegaan. Ik moet nog zelden een namiddag in mijn bed liggen (de voorbije jaren was dit dagelijkse kost). Ik kan dingen doen waar ik niet meer durfde van te dromen, ik heb terug een leven én levenskwaliteit en geniet volop van me niet dagelijks doorheen mijn dag te moeten slepen.

Het waren geen makkelijke 30 weken, het zelfgenezingproces verloopt niet in een continue stijgende lijn, het is met vallen en opstaan en het vraagt het nodige geduld. Maar ik ben zo gelukkig dat ik heb doorgezet en ik ben Erik en Tessa ongelooflijk dankbaar voor hun inzet om Lyme patiënten deze zelfbehandeling aan te bieden. Ik ben dankbaar dat ze het LTN 4 systeem en de Bionic 880 beschikbaar stellen voor de zelfbehandeling voor Lyme patiënten.

Krist'l